Susturun ölçüsüz çığlıkları
Susturun feryad eden gözyaşları
Kanayan yüreklerin ah'larını susturun
Bu hayatın zorba sesini susturun
Nice acıyı duydu kulaklarım
Geçen her zamanın isyanını
Ağlayan her çocuğun narasını
Zulmün envai bestelerini
Bu sebepsiz hengâmeyi susturun
Çok duydum hayatın pas tutmuş selenlerini
Çok da haykırdım ona buna misillemelerimi
Şimdi ne konuşmak istiyor yüreğim
Ne de konuşulanları duymak
Dedim ya; bu hayatı sus/tur/un
Mecalim yok vaveylâ atmaya
Bir enkazın altındaki son can olsam
Diyemem "Sesimi duyan var mı?" diye
Sessizliği(mi) duyan var mı?
Sen ağlama küçük çocuk
Et ki gözyaşlarını lâl
Duymasın sancını zulüm
Uğramasın sevdana hüzün
Ben anlatmaktan bitap düştüm
Kim bilir sen nereye düştün çocuk!
N'olur sus sen de hayata
Bu cefanın ortasında duymazlar seni
Bırak sesin, soluğun ve sözlerin
Sana kalsın kayıtsızca
Yarın birlikte savuralım zalimin üstüne
El ele verip birlikte susalım
Ve ardından susturalım muzafferce